با سلام و درود فراوان

مدت زیادی هست که چیزی ننوشته‌ام، در حقیقت سرم بد جوری شلوغ بود، حوادث زیادی رو پشت سر گذاشتم تو این مدتی که نبودم. از فوت مادربزرگم گرفته تا عصب کشی دندانم که امروز ظهر تو مطب دکتر بودم. زندگی همینه دیگه، هر روز با اتفاق‌ها و رخدادهای جدید و گاهی نه چندان خوشایند :)

بگذریم. امشب میخوام در مورد مشکلاتی که انسانها خودشان درست کرده‌اند و یقه خودشان را گرفته است صحبت کنم. آدما به طور ذاتی موفقیت رو دوست دارند، آدما های موفق رو تحسین می‌کنند. هر کسی دوست داره بالاتر و بهتر و خوشگلتر و خلاصه ...تر از بقیه باشه یکی دوست داره خونه بزرگتر داشته باشه، اون یکی دوست داره ماشین باکلاس‌تر داشته باشه، یکی دیگه دوست داره دماغش قشنگتر باشه و ... با این که بهتر بودن، بالاتر بودن و ...تر بودن در ظاهر مشکلی نداره ولی میتونه مشکلاتی را به وجود بیاره که جای بسی تامل داره.

گاهی ...تر بودن به معنای واقعی آن نیست. به عنوان مثال اگه شما به پست‌هایی که تو اینستاگرام لایک میشن و بیش‌تر دیده میشن و بیش‌تر لایک میگیرن نظری بیندازین، خیلیاشون حتی ارزش نگاه کردن هم ندارند و آدما هم اینطوری هستند، خیلی از اونایی که بالا هستند ارزش بالا بودن رو ندارند.  گاهی اونایی که پایین هستند لایقتشون بیشتر هست. تو دنیا چیز‌های زیادی هستند که سرجای خودشون نیستند.

(به قول شاعر: دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست.)

گاهی وقتا حس میکنم اونایی که ریا کار هستند بیشتر از اونایی که کار رو کامل و درست انجام میدن تحسین میشن. دیدگاه عموم مردم این هست که زرنگ بازی و خوردن حق مردم، مشکلی نداره و کار پسندیده‌ای هست و نشان دهنده شجاعت و قدرت هست و اینکه به حق خودت قانع باشی و به کسی زور نگی نشانه ضعف هست.

JFK (جان اف کندی) یه کوتی داره:

Victory has a thousand fathers, but defeat is an orphan.

یعنی موفقیت هزار تا پدر داره ولی شکست یتیم هست. یعنی همه طرفدار موفق‌ها هستند و کسی آدم شکست خورده رو تا زمانی که موفق نشه دوست نخواهند داشت. شاید همه ما یه تجربه مشابهی داشته باشیم مثلا تو یه کاری خوب عمل کنیم و خونواده و دوستامون بهمون افتخار کنند و یه زمانی هم شکست بخوریم و کسی کارهاشو گردن نگیره و دلیل شکست رو خودمون معرفی کنند. رسم دنیا اینه که اگه موفق باشی همه باهات هستند و اگه نباشی خودتی و خودت.

حرف من اینه که موفقیت و تلاش برای رسیدن به موفقیت کاری بسیار شایسته و قابل تحسین هست ولی را‌ه‌هایی که منتهی به موفقیت هستند گاهی قابل ستایش نیستند و گاهی وقتا افرادی که در قله این کوه هستند، قابل تحسین نیستند.

به عقیده من زندگی ادما رو میشه در انتهای عمر چنین تفسیر و دسته بندی کرد:

الف) دسته موفق‌ها 

ب) دسته میانه‌رو‌ها

ج) دسته شکست خورده‌ها

طبیعی هست که همه دوست دارند تو دسته الف باشند ولی آدمای کمی تو اون نقطه هستند. اکثر افراد جامعه تو دسته ب قرار دارند و آدمای نسبتا زیادی هم متعلق به دسته ج هستند. اگر منصفانه به قضیه نگاه کنیم آدمای کمی لیاقت رسیدن به قله را دارند. آدمای کمی لیاقت قدرت، ثروت و سلامتی و امنیت رو دارند.

آدمایی وجود دارند که هرکاری واسه رسیدن به مقصدشون میکنند حتی اگر منفعت اونا در بهم خوردن زندگی خیلیا باشه. اینا لیاقت بالا بودن ندارند هرچند که رسم دنیا چیز دیگریست.

قانون تابع رندوم (THE RANDOM FUNCTION)

یه تابعی در دنیا هست که خیلی بزرگه. 

خیلی ساده بگم که دنیا بر پایه ریاضیات بنا شده و بر پایه ریاضیات میچرخه. همه چیز رو میشه با ریاضی توضیح داد، از میزان بارش برف در قزاقستان گرفته تا فاصله استانداری اصفهان تا پارک ائل گولی تبریز. حتی حرف زدن و خواب و دزدی مسئولان رو هم میشه با ریاضی شرح داد. 

در ریاضی یه بحث بسیار مهمی هست به نام تابع. توابع برای بیان اتفاقات در زمانها و شرایط مختلف استفاده میشند. مثلا برای پرتاب بمب اتمی  در هیروشیما، چند کیلوگرم بمب، چقدر ارتفاع، ساعت چند و سرعت هواپیما چند باشه و ... همه با تابع حل میشه. موارد گفته شده هم همون ورودی تابع هستند و خروجی هم فاجعه‌ای هست که اتفاق افتاده در WWII.

دنیا بسیار دقیق برنامه ریزی شده است و این دنیا برا اساس یه تابع بسیار بزرگی مدیریت میشه. این تابع اونقدر بزرگ هست که کل اتفاقات دنیا از بیگ بنگ گرفته تا میلیاردها سال بعد رو تو خودش حل و فصل میکنه. یه بخش بخصوصی از این تابع برای انسانهاست. گونه خاص و منحصربفرد.

مطابق این تابع، انسانها به صورت کاملا شانسی در زمان تصادفی، مکان تصادفی، از پدر و مادر تصادفی، با توانایی‌ها و استعدادهای تصادفی و همه چیز تصادفی به دنیا میان.

تا اینجای کار مشکلی نیست چون ما نقشی در انتخاب اینا نداریم و اینا قوانین تابع رندوم هستند. اما قضیه از جایی بحرانی میشه که همه میخوان موفق ترین و کامل ترین انسان باشند که اینکار با خروجی تابع رندم در تناقض هست و چیزی نیست که امکان پذیر باشه. پس راه حل چیست؟

خیلی ساده: اول نگاه کنیم وقتی به دنیا اومدیم چیا داشتیم؟ خونواده مرفه؟ تحصیل کرده؟ بی سواد و فقیر؟ ساحل نیشن یا بادیه نشین؟ با کدوم دین و فرهنگ؟ با کدوم رنگ و قد؟

و هزاران مورد دیگر. سپس بر اساس قواعد حاضر معین کنیم که اگه مثلا کل دنیا ۶ مرحله (LEVEL) تولد داشته باشه ما در کدوم دسته هستیم؟ از محبوب ترین تا بدترین (محبوب به لحاظ موقعیت، رنگ، پول، خانواده و...) سپس به این نگاه کنیم که الان اگر دنیا کمی وسیعتر شده باشه و ۹ تا مرحله برای پایان ماجرا داشته باشه ما تو کدوم مرحله هستیم؟

اگه لول حال حاظر بالاتر از لول تولد باشه بهتون تبریک میگم شما برنده هستید و خوشبخت اما اگر اینطور نیست غصه نخورید، چراکه کار تابع رندوم همینه.

پس در حالت کل باختی وجود نداره چون بردی وجود نداره و اول و آخر ماجرا ختم میشه به تابع بزرگ ما، ولی یه نکته‌ای رو بهتون بگم:

نکته: اگر نه به گذشته نگاه کرده و حسرت چی میشدها را میخورین و نه نگران آینده و چی خواهد شدها هستید، اگر اکثر مواقع خوشحال هستید و از زندگی راضی، اگر از زمان حال لذت میبرید و در حال تلاش برای تبدیل شدن به دیگری نیستید شما بهترین نمونه انسان هستید، حتی اگر ثروتمند نباشید، حتی اگر کار بزرگی نمیکنید و ...

در شکل زیر باید به این نکته دقت کنیم که همه انسانها از یک نقطه شروع نمیکنند و همین طور کارشان به نقطه یکسانی ختم نمیشود. این نمودار تابع رندوم را در ابعاد بسیار بسیار کوچک نشان میدهد. در این نمودار افراد بسیار موفق و بسیار ناموفق کم هستند. گاها افرادی از بالا، پایین می‌آیند و یا از پایین بالا میروند ولی مهمترین نکته این نمودار باکس قرمز و پایان ماجرای این افراد هست. افرادی که اهمیت نمی‌دهند از کجا آمده‌اند و در آینده کجا خواهند بود فقط از مسیری که در آن هستند لذت میبرند.

در حالت کلی تلاش برای برتری عوارضی هم دارد. در ادامه چندتا از نتایج و ماحصل این همه سعی و تلاش برای بهتر بودن و کامل بودن رو بررسی میکینم.

میخوام در مورد یه سری از کارهایی که میکنیم و فکر میکنیم درست هست درحالی که درست نیستند حرف بزنم. میخوام ۴ عمل ناشایست رایج امروز رو بررسی کنم و آثار اونا رو بنویسم. عمل ها به شرح زیر هستن:

۱. دروغ گفتن         ۲. حیله‌گری       ۳.  خیانت        ۴. حماقت

باید به اطلاعتون برسونم که سینوهه* به این امر واقف بود که همه چیز عوض میشه ولی آدما عوض نمیشن (سینوهه*: پزشک مخصوص فرعون) چون تو مدت عمرش وحشی گری و خیانت و دروغ و تزویر رو بدون کم و کاستی در مردم مشاهده کرده بود. من هم اگه منصف باشم باید بگم که همه‌ی آدمای اطراف من دروغ‌گو هستند حتی من. حتی اگه دوست نداشته باشیم بپذیریم که ما خطا می کنیم و دروغ کار بدی هست. آدمای زیادی هستند که برای رسیدن به چیزی حتی کم ارزش، بار ها دروغ میگویند.

نتیجه: از دست رفتن ارزش و اعتبار

____________________

آدما هر چه حیله‌گرتر باشند زرنگ‌تر، و هر قدر زرنگ‌تر باشند بیشتر در مسیر موفقیت هستند. (حیله‌گری برای رسیدن به مقصد)

نتیجه: از دست رفتن اعتماد.

____________________

خیانت رو نمیشه در یک قسمتی از یک پست توضیح داد، حتی نمیشه در موردش کتاب هم نوشت چه برسه به یه پست. این مفهوم بسیار گسترده هست و امروزه هم بسیار رایجتر و بیشتر شده است. فقط باید این نکته رو بگم که خیانت رو کسی میکنه که میخواد چیزی بهتر، از چیزی که داره، نصیبش بشه ولی این بهتر بودن خودش داستانی هست نمیشه توضیحش داد. (به عقیده من هیچ چیز بهتر از چیزی دیگر و هیچ کس بهتر از کسی دیگر نیست به شرطی که با عقل و منطق به قضیه نگاه کنیم). خیلی‌ها برای رسیدن به چیزی بیشتر خیانت می‌کنند (خیانت در ازای مقداری بیشتر از آنچه میخواهند)

نتیجه: شما بگید؟

____________________

با این که امروزه ملاک شریف بودن ثروت (پول کثیف) و شهرت (فیک فیم (Fake Fame)) هست و ملاک زیبایی خانم‌ها فلان چیز بزرگ و ملاک جذابیت آقایان سیکس پک (six pack) و فلان هست ولی ما نباید خودمون رو قاطی این آدما و فرهنگ و دیدگاهشون بکنیم. باید خط مشی خودمون رو داشته باشیم. نباید مثل آدمایی باشیم که دنیا واسه ما ساخته شده و حرف، حرف ما هست باشیم. ما باید موفق و خوشحال و شرافتمند باشیم و این موفقیت و خوشحالی و شرافت ما مایه موفقیت و خوشحالی و شرافت دیگران باشد نه مانع آن. (حق همیشه با احمق‌ها است ولی ما احمق نباشیم.)

نتیجه: احمق‌ها مالکان دنیا هستند ولی احمق نباشیم

____________________

دو تا نکته رو میخوام اینجا بگم که مهم و حیاتی (Vital) هستند. یکی آموزش و پرورش هست و دیگری خودمون (نفس : SELF).

باید بدونیم که فرهنگ رو میشه درست کرد. میشه از راه درست هم نان به دست آورد، میشه با پول اندکی که خودمون به دست آورده‌ایم و با این که کم هست ولی دزدی نیست، زندگی کرد. ما معمولا کسی رو که پولدارتر هست رو، بیشتر از کسی که محترم و عالم هست براش ارزش قائل هستیم و این خودش جای بحث داره. باید همه رو قبول کنیم، هر طوری که هستند یا دوست دارند باشند(البته دیگه نباید ناهنجار باشند).

باید بپذیریم که گاهی نرسیدن خودش بزرگترین رسیدن هست، گاهی نداشتن بالاتر از هر داشتنی است و به خاطر چیزای بی ارزش حماقت نکنیم و زندگی رو واسه خودمون بی ارزش نکنیم. باید به کسی که ما رو دوست داره وفا دار باشیم. باید انسان باشیم و از خودمون انسان و انسانیت به یادگار بگذاریم. باید خودمون رو خوب تربیت کنیم و حواسمون باشه چی می گوییم و چیکار میکنیم. 

نباید فراموش کنیم که دنیا اصول خودش رو داره و ما کنترل همه چیز رو نداریم ولی اگر میتونیم کاری رو انجام بدیم، حتما اون کار رو به بهترین شکل انجام بدیم. مهربان باشیم و امانتدار.

درد من اینه که هممون اینا رو میدونیم ولی بازم به یه ورمون نیست. آدما خودشون فانی هستند و بعد مدتی زندگی کردن از دنیا میرند ولی این خصیصه‌ها ماندگار هستند.

پایان.

(آخرین برزورسانی: 12 آذر 1402 00:09:40)