ایران 🖤

وطن من و میلیون ها ایرانی دیگر.

ایران با تاریخچه درخشان، آوازه* جهان بود و الآن آواره جهان هست. دلار آمریکا ۳۰۰۰۰۰ ریال هست. وقتی ما کشور بودیم آمریکا حتی کشف هم نشده بود.

کشوری که این روزا اوضاع خوبی ندارد. بیاین صادق باشیم، من آدم سیاسی نیستم، طرف کسی هم نیستم و حتی نمیدونم حق با کی هست ولی من ایران رو دوست دارم. من طرف ایران هستم نه طرف قوم یا گروه خاص. این جا به دنیا آمده‌ام و بزرگ شده‌ام. برام مهمه که جایی که زندگی می کنم، جایی که منم توش سهمی دارم وضعش خوب باشه نه خراب.

اواخر شهریور ۱۴۰۰ در پی مرگ مهسا امینی، با دخالت گشت ارشاد مردم عصبانی شدند و اعتراض کردند. مسئله حجاب دختر بود ولی یادمون هست که بدحجاب تر از این دختر بازیگرهای صدا و سیمای ایران بودند و سلبریتی ها و اینفلوئنسرها (که کسی باهاشون کاری نداشت). شاید دلیل ناراحتی مردم هم همین بود. چرا اونا نه ولی ما آره؟ بگذریم.

ابتدا قضیه رو کسی جدی نمی گرفت ولی بعد اوضاع فرق کرد. اعتراض ها زیاد شدند تا اینکه دولت به این پرونده رسیدگی کرد. به دنبال اعتراض ها دولت هم واکنش نشان داد. اولین واکنش فیلتر واتساپ و اینستاگرام بود و بعدش جاهای دیگه، این فیلتر، دلیلی شد بر نوشتن این پست. فیلتر برای اینکه اخبار بیشتری درز پیدا نکنه و مردم با خبرهای دروغ یا درست، بمباران خبری نشوند (ظاهرا یکی از کاربردهای شبکه های اجتماعی تهیه و پخش اخبار هست چه درست باشه چه نادرست. به این کار میگم بمباران خبری). درسته که در جاهای مختلف دنیا هم برای مدتی برای کنترل شرایط خاص، شبکه های اجتماعی و اینترنت رو تحت نظر می‌گیرند ولی اینم یه حد و حدودی داره دیگه.

ایران کشوری ثروتمند هست ولی فقیر زندگی می‌کند. منابعی که ما داریم کشورهای کمتری دارند. درست مثل این هست که یه آدم میلیاردر بیاد و پراید سوار بشه و لباس کهنه بپوشه و روزی سه وعده نان سنکک خشک بخوره. همین قدر تعجب برانگیز. ایران چرا اینجوری شده؟ جای بحث داره ولی از موضوع ما خارج هست.

بیاین در مورد فیلترینگ حرف برنیم.

چرا بستن و فیلتر کردن راه حل خوبی نیست؟ بهتون میگم.

اولین مورد این هست که مردم عصبانی تر میشند. بیشتر از دولت ناراحت میشند و نا امید.

دومین دلیل رو آوردن به وی پن ها هست. ممکنه این وسط نرم افزار خراب نصب کنند و کلی مشکل جدید به وجود بیاد.

دلیل دیگه گل به خودی هست. در دنیای امروزی یک روز آنلاین نبودن به معنی عقب موندن از قافله هست.

یه دلیل دیگه ضرر مالی فروشگاه ها و خدمات آنلاین هست. (این مورد خیلی مهم و حیاتی هست)

دلیل دیگه هم میتونه بیسوادی جامعه باشه. وقتی کتاب رو از دست دانش آموزی بگیری حق نداری بگی چرا درس نخونده‌ای !

و شاید دلایل مهم دیگه هم باشه مثل بی خبری خانواده های دور از هم از حال روز هم دیگه. مخصوصا برا اونایی که عضوی از خونواده خارج هست و عضو دیگه داخل

و ...

خب راه حل چیه پس؟

با هاتون روراست باشم. نمیدونم. شاید بهتر این باشه که یه نظر سنجی عمومی تو کل دنیا بذاریم ببینیم مردم چی میگن. شایدم به جای فیلتر کردن، فلسفه اینترنت رو به مردم یاد بدیم. به مردم بگیم اینترنت فقط اینستاگرام نیست، چیزای بهتری هم هست. میشه باهاش کارای بزرگی کرد.

به هر حال کنترل اینترنت و فیلتر کردن خوب نیست. ما تو دنیای وب مطالب زیادی هست که ازش استفاده میکنیم. برای من برنامه نویس، نبود اینترنت یا فیلتر بودن سایت هایی که ازش استفاده می‌کنم یه کابوس هست. قابل تحمل نیست. همه ما از اینترنت استفاده می کنیم، هر کس به طریقی. ما بهش احتیاج داریم.

امروزه دسترسی نداشتن به اینترنت مثل دسترسی نداشتن به آب آشامیدنی هست. همین قدر حیاتی و مهم.

آوازه* جهان:

خیلی خلاصه وار بگم ما زمانی شهره عام و خاص بودیم.

بیاین بیاد بیاوریم که ما کی هستیم. ما مردم سرزمین پارس هستیم. اگر تاریخچه ایران را مرور کنیم به خودمان اجازه نمی دهیم اینجوری زندگی کنیم. لیاقت یک ایرانی بیشتر از این هست که بخاطر حجاب یا چیزای این چنینی مردم با دولت یا مردم با مردم درگیر بشن. ما یه زمانی یه خونواده بزرگ بودیم، دارای ارزش ها و تمدن بزرگ. دارای بزرگترین و بهترین فرهنگ و البته سرآمد مردم کره زمین.

این پایین نقشه ایران در دوره هخامنشی هست. هدفم نشون دادن امپراتوری ایران نیست که بگم ما چقدر خاک داشتیم و نصف دنیا مال ما بود. هدفم این هست که بگم ما بزرگ بودیم. اونقدر بزرگ که حتی کسی جرأت نداشت بهمون چیزی بگه ولی الآن چی؟ چین از یه طرف، اروپا از یه طرف و آمریکا با تحربم‌هاش از طرف دیگه.

نباید اجازه بدیم اقتصاد ما وابسته به آمریکا یا کشور دیگه باشه. ما کشور جنگ زده بودیم درست، ولی آلمان و ژاپن هم جنگ زده بودند. ما مثل اونا باید روی پای خودمان بایستیم ولی یه شرط داره و اونم این هست که همه با هم.

منبع: https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C_%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C

ما باید کنار هم باشیم. کشورمون رو درست کنیم. 

باید ایران رو بسازیم نه اینکه خرابش کنیم. وقتی کسی جایی مسئول هست باید اول به فکر ایران باشه بعد به فکر خودش دقیقا بر عکس چیزی که می بینیم. مردم دوست ندارند کار و زندگیشان به هم بخوره. کسی دلش نمی‌خواد بیاد خیابان و به وضع موجود اعتراض کنه مگر اینکه وضع موجود بد باشه و مردم ناراضی باشند. 

به نظر میاد این وسط وضعیت اقتصادی بیشترین اثر رو داشته باشه. طبیعتا کسی که به اندازه کافی غذا خورده باشه نمیاد بگه من گشنمه. کسی هم که وضعیت اقتصادی و رفاهی خوبی داشته باشه نمیاد به چیزی اعتراض کنه. مردم زمانی میان خیابان که چیزی که میخوان رو نداشته باشن. درسته که نمیشه همه رو راضی نگه داشت ولی دولت باید بکوشه مردم تو رفاه باشند. چون اگه مردم نباشند دولت از کجا خواهد بود؟

آنچه که مهمه این هست که مردم و دولت باید همکاری کنند و کشور رو اداره کنند. کنار هم، برای هم.

یه نکته هست اونم اینه که تا زمانی که هدف ما خدمت به کشور نباشه، کشور درست نخواهد شد عزیزان. ما باید طرف کشورمون باشیم. درستش کنیم. هر کس در حد توانش. 

بعدا ادامه میدم. فعلا حوصله رتتته.